گـریه کـنـد برای تو بی‌اخـتـیار، چـشم            بخشید از این جهت به بشر کردگار، چشم

نـذر نـگـاه سـوی تو می‌شد تـمـام‌شـان            گر داشت نوکر تو هزاران هزار چشم

کـمـتر شـود از آتـش دوزخ هـراس او            هر قـدر بـیـشـتـر بـشـود آبـدار، چـشم

لطـفـاً زمـان مرگ قـدم‌رنـجـه کـن بـیا            چشمش به راه توست میانِ مزار، چشم

گـفـتـند به وضوح نـظر می‌کـنی به ما            هرگاه می‌شود وسط روضه تار، چشم

وقـتی شـنـید زخـم تـنت بی‌شـمار بـود            خون گریه کرد پای غمت بی‌شمار، چشم

مـی‌دیـد ذرّه ذرّه تـنت را به هـر کـجـا            در قتلگاه هرچه که می‌کرد کار، چشم

زینب تمـام راه نـگـاهش سوی تو بود            او بـرنداشت از تویِ نیـزه سوار، چشم